ΑΠΟΚΡΙΕΣ - ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ

Απόκριες,

Το ξέρατε πως η γιορτή των Απόκρεω είναι από τις αρχαιότερες μας? Τις μέρες αυτές γίνεται το έθιμο του γλεντιού, της ψυχαγωγίας και του «μασκαρέματος», της μεταμφίεσης, που έχει παραμείνει από παλιές “εθνικές” γιορτές της ρωμαϊκής εποχής, τις γιορτές αφιερωμένες στην έκπτωση του θεού Κρόνου-Saturn, από τον Ήλιο Δία,τα Κρόνια Λουπερκάλια και Σατουρνάλια και από τις αρχαιότερες «Διονυσιακές γιορτές» των Ελλήνων, όπου οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν πίνοντας κρασί και το κέφι έφτανε στο κατακόρυφο προς τιμή του Διόνυσου. Ήταν ευκαιρία για ξεφάντωμα, κρασί και χίλια δυο πειράγματα.

Κάθε λαός γιορτάζει κάθε χρόνο τις δικές τους γιορτές  με αγάπη και κέφι. Έτσι και εμείς οι Έλληνες περιμένουμε τις δικές μας, με μεγάλο ζήλο και χαρά. Και να που πλησιάζει ξανά η Τσικνοπέμπτη και οι Απόκριες. Πολλοί άνθρωποι ασχέτως φυλής αγαπούν το γλέντι, το φαγοπότι, το ξεφάντωμα. Αλλά βρε παιδιά έχω την αίσθηση ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε πολύ γλεντζέδες. Δώσμας γλέντι και Άγιος ο Θεός που λένε! Ως επί το πλείστον τουλάχιστον. Μα πως θα ισορροπούσαμε μέσα στην αυστηρή μας καθημερινότητα με τόσα καθήκοντα και ευθύνες, αν δεν ξεδίναμε που και που, μη πω κάθε Σαββατοκύριακο, με αγαπημένα πρόσωπα, απολαμβάνοντας όλοι μαζί ένα όμορφο γλέντι με καλό φαγητό, καλό κρασί, τραγούδια, γέλια και χαρές. Τι θαρρείτε θα μας μείνει στο τέλος του ‘ταξιδιού’ μας? Εγώ θαρρώ πως θα μας μείνει η Αγάπη, το γέλιο, η καλή καρδιά. Και αν μπορούμε να πάρουμε κάτι μαζί μας, αυτό οπωσδήποτε θα είναι οι αναμνήσεις μας!

Και να που πλησιάζει πάλι η Τσικνοπέμπτη. Το έψαξα και να τι βρήκα. Η Τσικνοπέμπτη είναι μια ετήσια τελετή, της οποίας η αρχή χάνεται μέσα στους αιώνες. Η ημέρα που τρώμε κρέας. Η λέξη Τσικνοπέμπτη προέρχεται από τις λέξεις “τσίκνα” (η μυρωδιά του καμένου ψημένου κρέατος) και “Πέμπτη”. Πρόκειται για τη Πέμπτη της 2ης εβδομάδας, της Κρεατινής. Γιορτάζεται την Πέμπτη που είναι 11 ημέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα. Είναι ημέρα χαράς αλλά και προετοιμασίας για τους Ελληνορθόδοξους  Χριστιανούς, καθώς η σαρανταήμερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει. Την μέρα αυτή επιβάλλεται από το έθιμο το ψήσιμο κρέατος στα κάρβουνα. Αμ τι ωραία έθιμα έχουμε, ε παιδιά!

Τσικνοπέμπτη ήταν η μέρα που ετοίμαζαν το “παστό”. Έβραζαν το λίπος με λίγο νερό, ραντίζοντάς το συγχρόνως με νερό. Το σούρωναν στη συνέχεια. Αυτή ήταν η “γουρναλοιφή“. Φυλαγόταν σε δοχεία (πήλινα). Χρησιμοποιούνταν ως άρτυμα για όλη τη χρονιά. Στον πάτο του καζανιού έμεναν οι τσιγαρίδες που νοστίμιζαν τα φαγητά (με χόρτα, αυγά, όσπρια). Σε καζάνι έβραζαν το κρέας με λίγο κρασί για να βγάλει λίπος, που με αυτό έβραζε. 

Έριχναν τα μπαχαρικά για νοστιμάδα κα τα λουκάνικα, αφού τα καθάριζαν από την καπνιά. Πρόσεχαν μη τσικνιστούν γιατί θα χάλαγε όλο το παστό. Μετά το βράσιμο καθάριζαν το κρέας από τα κόκαλα, έκοβαν τα λουκάνικα και τα τοποθετούσαν σε δοχεία πήλινα που τα λέγανε λαγήνες και τα περιέχεαν με λίπος για να σκεπαστούν οι μεζέδες. Ήταν το φαγητό για όλο το χρόνο. 

Μ αυτό φίλευαν και τους ξένους τους. Μη κοιτάτε τώρα που τρώμε κρέας κάθε βδομάδα. Τους καιρούς εκείνους κρέας τρώγανε κάθε μεγάλη γιορτή.

Πηγή: http://www.coffee-talks.com/800

Καλή Αποκριά με κέφι τρέλα και πολύ πολύ ζωντάνια !!!